Żeń-szeń  (Panax ginseng C.A. Meyer) jest niewielką byliną wieloletnią, występującą w stanie dzikim w północno – wschodnich Chinach, na północy Korei oraz Mandżurii. Określany jest również mianem „ginseng”. Jego korzenie wykorzystywane są w medycynie tradycyjnej od 4000 lat. W krajach Dalekiego Wschodu żeń-szeń stanowił panaceum na wszystkie dolegliwości. Surowcem wykorzystywanym w ziołolecznictwie jest korzeń. Jego nazwa oznacza „człowieka – korzeń”, co nawiązuje do kształtu kłącza. Pierwsze pisemne wzmianki na temat tej rośliny pochodzą z I w.p.n.e. Do Europy został sprowadzony w pierwszej połowie XVII wieku. W XIX wieku wartość żeń-szenia była wielokrotnie wyższa od złota. Roślina ta stanowi częsty składnik produktów pobudzających. 

Korzeń żeń-szenia zawiera:

• Trójterpenowe saponozydy – ginsenozydy
• Związki fenolowe
• Fitosterole
• Polisacharydy
• Witaminy
• Cholinę
• Składniki mineralne
• Olejki eteryczne

• Zwiększające odporność psychiczną podczas stresu
• Usprawniające procesy pamięci
• Stymulujące ośrodkowy układ nerwowy
• Zapobiegające zmęczeniu mięśni
• Poprawiające metabolizm i aktywność mózgu
• Wspomagające odporność organizmu
• Wspomagające pracę wątroby
• Obniżające podwyższony poziom cholesterolu w surowicy krwi
• Hipoglikemiczne

• W okresie zwiększonej aktywności fizycznej oraz psychicznej
• W okresie obniżonej odporności organizmu
• W okresie zwiększonego narażenia na stres
• Wspomagająco w zaburzeniach popędu seksualnego
• W celu poprawy witalności organizmu
• W okresie przemęczenia fizycznego i psychicznego
• W celu poprawy pamięci i koncentracji 

• Preparatów z żeń-szenia nie należy stosować u osób z nadciśnieniem tętniczym krwi oraz hiperkortyzolemią
• Preparatów z żeń-szenia nie należy łączyć z substancjami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy