Ślaz dziki (Malva sylvestris L.) jest rośliną z rodziny ślazowatych. Występuje na obszarze całej Europy, w Azji oraz północnej Afryce. W Polsce znaleźć go można na obszarach nizinnych, niższych partiach gór, przydrożach, w okolicach skraju lasów. W ogrodach często uważany za chwast. Wszystkie części rośliny są jadalne. Jest rośliną dwuletnią, miododajną. Kwitnie od końca czerwca do późnego października.  Posiada charakterystyczne purpurowe kwiaty, które wyrastają z kątów liści. Surowiec zielarski stanowią kwiaty oraz liście ślazu dzikiego. Potocznie nazywany jest również malwą dziką, ślazem zajęczym, ślazówką. 

Ślaz dziki zawiera:

• Polisacharydy w skład, których wchodzą arabinoza, glukoza, galaktoza oraz kwas glukuronowy
• Sole mineralne
• Garbniki
• Flawonoidy m.in. antocyjany
• Kwasy organiczne 

• Przeciwkaszlowe
• Przeciwzapalne
• Zmiękczające
• Osłaniające drogi oddechowe
• Osłaniające przewód pokarmowy

• Podrażnienie górnych dróg oddechowych w wyniku uporczywego kaszlu
• Nieżyt układu pokarmowego
• Suchy kaszel
• Utrudnione odkrztuszanie
• Chrypka
• Łagodny nieżyt gardła oraz krtani
• Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• Ślaz dziki ma zastosowanie zewnętrzne w postaci okładów na rany, egzemy, owrzodzenia, do płukania jamy ustnej i gardła, kąpieli w schorzeniach skórnych