Koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.) to roślina należąca do rodziny bobowatych, nazywana również koniczyną łąkową lub koniczem. Występuje powszechnie na łąkach i pastwiskach w całej Europie, Azji oraz północnej Afryce. Uprawiana przede wszystkim jako roślina pastewna. Kwitnie w okresie od maja do września. Jest rośliną miododajną. Posiada ciemnoróżowe kwiaty, zebrane w główki. Surowiec zielarski stanowią rozwinięte główki kwiatowe wraz z szypułką oraz górnymi liśćmi. 

Ziele koniczyny zawiera:

• Izoflawony m.in.: dazideinę, genisteinę
• Fitosterole
• Kwasy fenolowe
• Garbniki
• Glikozydy fenolowe
• Taniny
• Witaminy: C, D, z grupy B
• Składniki mineralne: potas, wapń, magnez, żelazo, siarka, fosfor, kobalt, cynk, molibden, miedź, mangan, krzem 

• Estrogenopodobne
• Antyoksydacyjne
• Obniżające poziom cholesterolu w surowicy krwi
• Przeciwnowotworowe
• Moczopędne
• Przeciwzapalne
• Zapobiegające utracie masy kostnej

Koniczyna łąkowa stosowana zewnętrznie wykazuje działanie:

• Przeciwświądowe
• Przeciwbólowe
• Przeciwzapalne

• Łagodzenie objawów menopauzy
• Łagodzenie objawów napięcia przedmiesiączkowego
• Profilaktyka osteoporozy
• Profilaktyka chorób nowotworowych
• Profilaktyka chorób sercowo-naczyniowych

Koniczyna łąkowa stosowana zewnętrznie ma zastosowanie w:

• Świądzie skóry
• Oparzeniach
• Trudno gojących się ranach

• Nie zaleca się przyjmowania preparatów zawierających ziele koniczyny przez kobiety w ciąży i karmiące piersią