Kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum L.) jest drzewem z rodziny kasztanowcowatych. Pochodzi z terenów górskich południowej części Półwyspu Bałkańskiego. Jego nazwa wywodzi się od łacińskich słów: „aesculus - dąb o jadalnych owocach” oraz „hippocastanum – koński kasztan”. Turcy stosowali napary przygotowywane z kasztanowca do leczenia kaszlących koni. Drzewo jest szeroko rozpowszechnione w całej Europie. W Polsce kasztanowiec pojawił się w XVI wieku. Kasztanowiec zwyczajny występuje w kilku odmianach, które różnią się od sobą przede wszystkim kolorem kwiatów i kształtem liści. W lecznictwie zastosowanie znajduje odmiana o kwiatach białych. Owoc kasztanowca przybiera postać kolczastej, kulistej torebki, która zawiera od jednego do trzech spłaszczonych nasion barwy brązowej. Surowcem wykorzystywanym w lecznictwie są: kora, kwiat, niedojrzałe owoce oraz nasiona kasztanowca.
Kasztanowiec zawiera: