Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest gatunkiem rośliny z rodziny astrowatych. Należy do uznanych środków wspomagających odporność ludzkiego organizmu. Mniejsze znaczenie w lecznictwie mają: jeżówka blada (E. pallida) oraz jeżówka wąskolistna (E. angustifolia). Wszystkie gatunki wywodzą się ze środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej. Obecnie gatunek pozyskuje się z upraw, również z europejskich hodowli. Aktualnie nie stosuje się surowców bezpośrednio dostarczanych przez gatunek. Zamiast tego używa się preparatów z nich otrzymanych, takich jak soki oraz ekstrakty, również suche. Do ich sporządzenia wykorzystuje się głównie ziele i korzeń jeżówki.

Główne składniki aktywne:

• polisacharydy
• kwas cykoriowy
• betaina
• związki kortykotropowe

Szereg zawartych w jeżówce związków, wykazujących tzw. synergizm działania, determinuje jej indywidualne działanie immunostymulujące. Głównym kierunkiem takiej zgodności działania związków aktywnych jest krótkotrwała stymulacja układu odpornościowego, przekładająca się na zwiększenie odporności.

Ekstrakty z Echinacei wpływają na:

• krwinki białe,
• granulocyty,
• makrofagi.

Pobudzają również wydzielanie związków hamujących rozprzestrzenianie się choroby (interleukiny-1, interferonu ß₂ oraz czynnika powodującego martwicę nowotworów TNF-alfa).

Działanie jeżówki daje czasową odporność nieswoistą, co oznaczą, że wzrasta odporność organizmu na liczne czynniki chorobotwórcze.

Obecnie najważniejszymi wskazaniami do stosowania przetworów z jeżówki są:

• nawracające infekcje górnych dróg oddechowych i uszu
• skłonności do przeziębień i kataru
• paradontozy, dolegliwości jamy ustnej
• infekcje dróg moczowych
• trudno gojące się rany, oparzenia, odleżyny, owrzodzenia.

• Nie zaleca się stosowania preparatów z jeżówki w schorzeniach autoimmunologicznych, np. gruźlicy, białaczki, stwardnieniu rozsianym czy AIDS. Istnieje ryzyko zaostrzenia choroby.
• Preaparatów z jeżówki nie należy stosować, gdy obniżenie odporności jest terapeutycznie oczekiwane (przy transplantacjach narządów lub szpiku kostnego).
• Przy jednoczesnym stosowaniu z  metotreksatem, ketokonazolem czy sterydami anabolicznymi - może wystąpić nasilenie toksycznego działania tych leków.
• Osoby cierpiące na poważne choroby wątroby, takie jak: marskość, stłuszczenie czy przewlekłe stany zapalne, również powinny unikać stosowania jeżówki.
• Środki ostrożności należy zachować u osób uczulonych na rośliny z rodziny Asteraceae. Preparaty z jeżówki mogą wywołać reakcje alergiczne objawiające się odczynami na skórze i błonach śluzowych; rzadko pojawiają się duszności, obrzęki i skurcz oskrzeli.