Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus L.) jest byliną dwupienną należącą do rodziny konopiowatych. Pochodzi z Azji. W stanie dzikiem występuje w wilgotnych zaroślach, lasach liściastych, przy płotach i przydrożach. Występuje na obszarach o klimacie umiarkowanym, m.in. w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Szyszki chmielowe są cennym surowcem w przemyśle browarniczym oraz w lecznictwie. Chmiel znany jest od czasów starożytnych, skąd wywodzi się jego nazwa. Słowo „lupulus” oznacza „małego wilka”. Rzymianie uważali, że długie pędy chmielu oplatające drzewa duszą je podobnie jak wilk swoją ofiarę. Do celów leczniczych wykorzystuje się szyszki chmielu, czyli owocostany żeńskie oraz lupulinę, która jest żywiczą substancją wypełniającą włoski gruczołowe. Szyszki chmielu mają zastosowanie również w przemyśle kosmetycznym do produkcji kremów, balsamów czy szamponów. 

Szyszki chmielu zawierają:

• Kwasy goryczowe m.in.: humulon, lupulon
• Terpeny
• Chalkony m.in.: ksantohumnol
• Glikozydy flawonolowe
• Olejek eteryczny w skład, którego wchodzi m.in.: farnezen 

• Uspokajające
• Nasenne
• Kojące
• Antyoksydacyjne
• Przeciwbakteryjne
• Moczopędne
• Pobudzające wydzielanie soku żołądkowego 

• Zmęczenie i wyczerpanie nerwowe
• Trudności w zasypianiu
• Nadpobudliwość nerwowa
• Zaburzenia trawienne
• Leczenie nerwic dzieci i młodzieży 

• Preparatów zawierających chmiel nie powinno stosować się jednocześnie z innymi lekami uspokajającymi
• Osoby kierujące pojazdami i obsługujące urządzenia mechaniczne oraz kobiety w ciąży oraz karmiące piersią powinny zachować szczególną ostrożność
• Preparatów zwierających chmiel nie należy podawać dzieciom poniżej 12 roku życia