Chaber bławatek (Centaurea cyanus L.) jest rośliną należącą do rodziny astrowatych. Występuje powszechnie na obszarze całej Europy oraz Azji. W Polsce stanowi pospolity chwast zbożowy. W tradycji ludowej określany jest jako białas, głowacz czy wasilek. Roślina kwitnie od maja do września. Jej kwiaty odznaczają się intensywną niebieską barwą. Bławatek jest rośliną miododajną, wykorzystywaną do produkcji kadzideł oraz w przemyśle farbiarskim. Od łacińskiej nazwy bławatka wywodzi się określenie związku cyjaniny, która była pierwszym wyizolowanym antocyjanem. Płatki bławatka są jadalne. Surowiec zielarski stanowi kwiat bławatka bez kielicha.

Kwiaty bławatka zawierają:

• Antocyjany m.in. cyjanina
• Flawonoidy
• Laktony seskwiterpenowe
• Składniki mineralne m.in. mangan
• Polisacharydy 

• Moczopędne
• Żółciotwórcze
• Antyoksydacyjne
• Przeciwzapalne
• Przeciwbakteryjne
• Przeciwalergicznie

Wewnętrznie:

• Przewlekłe i mało nasilone schorzenia nerek ze zbyt małym wydalaniem moczu
• Obrzęki na tle nerczycowym oraz krążeniowym
• Pomocniczo w zapaleniu kłębuszków i miedniczek nerkowych
• Profilaktyka kamicy moczowej 

Zewnętrznie:

• W stanach zapalnych oczu m.in. zapaleniu spojówek, brzegów powiek
• W nadwrażliwości oczu na promieniowanie słoneczne i promieniowanie z ekranów telewizyjnych, komputerowych
• Zapalenie błon śluzowych