Arnika górska (Arnica montana L.) zaliczana jest do rodziny roślin astrowatych. W gwarze ludowej nazywana jest pomornikiem. Występuje w rejonach górskich i podgórskich całej Europy. W Polsce można ją spotkać w Sudetach i Karpatach. Jest rośliną wieloletnią. Osiąga wysokość od 20 do 60 cm. Posiada kwiaty o barwie złotożółtej wyglądem przypominające stokrotki. Kwitnie od połowy lata do wczesnej jesieni. Surowiec zielarski stanowi kwiat arniki górskiej. Arnika górska objęta jest ścisłą ochroną gatunkową dlatego rośliny wykorzystywane w ziołolecznictwie pochodzą z upraw. 

Arnika górska zawiera:

• Flawonoidy m.in. astragalinę, kwercetynę
• Olejek eteryczny
• Trójterpeny m.in. arnidiol, faradiol
• Laktony seskwiterpenowe
• Kwasy organiczne m.in. kwas kawowy, chlorogenowy, cynarynę
• Aminy m.in. cholinę, trójmetyloaminę
• Fitosterole
• Karotenoidy  

• Wzmacniające ściany naczyń krwionośnych
• Ograniczające występowanie obrzęków i towarzyszący im ból
• Przeciwkrzepliwe
• Zwiększające wydzielanie soku żołądkowego oraz żółci
• Moczopędne
• Rozkurczające
• Zwiększające wydolność mięśnia sercowego
• Wspomagające pracę układu krążenia
• Przeciwzapalne
• Wspomagające wchłanianie krwiaków

Zewnętrznie:

• Na krwiaki, stłuczenia, obrzęki towarzyszące kontuzjom
• Na oparzenia I i II stopnia, wylewy podskórne, uszkodzenia naskórka, owrzodzenia
• Wspomagająco w przebiegu zapalenia ścięgien, nerwu lub stawu
• Wspomagająco w owrzodzeniach żylakowych i przy ukąszeniach owadów

Wewnętrznie:

• W chorobie wieńcowej
• W postępującym osłabieniu mięśnia sercowego
• Pomocniczo w żylakach odbytu 

• Preparatów zawierających arnikę górską nie należy stosować w przebiegu ostrego zapalenia skóry, krwawiących ran, oparzeń III stopnia, rozległych otarć naskórka, ostrego zapalenia żołądka i jelit, krwawień z przewodu pokarmowego, stanów pozawałowych, podczas przyjmowania leków z glikozydami naparstnicowymi lub strofantyną