Sulforafan (izotiocyjanian 4-metylosulfinylobutylu) stanowi produkt enzymatycznego rozkładu glukorafaniny, którą odnaleźć można w pędach brokułów, kwiatach kalafiora oraz liściach kapusty. Największe ilości tego związku zidentyfikowano w kiełkach brokułów kilka dni po skiełkowaniu. Wraz z wydłużeniem czasu hodowli stężenie sulforafanu ulega znacznemu obniżeniu. Przemiana glukozynolanów do izotiocyjanianów odbywa się w obecności enzymu mirozynazy, która pod wpływem gotowania brokułów ulega zniszczeniu. Dostarczone do organizmu nienaruszone glukozynolany ulegają przekształceniu do aktywnych związków dzięki działaniu mikroflory jelita grubego, jednak ich stężenie w organizmie jest dużo niższe niż po spożyciu surowych brokułów. Trwają poszukiwania metod pozwalających na uzyskanie odmian brokułów odznaczających się znacznie większą zawartością izotiocyjanianów niż odmiany tradycyjne - tzw.”superbrokułów”. Obiecujące wydają się badania z wykorzystaniem jasmonianu metylu (MeJA), który jest składnikiem olejku eterycznego kwiatu jaśminu oraz rozmarynu.
Działanie:
Źródła sulforafanu: