Siarka zaliczana jest do makropierwiastków niezbędnych do zachowania homeostazy ustroju jednak zawartość w strukturach organizmu jest niewielka. Występuje najczęściej w postaci związków organicznych. Jej wchłanianie z przewodu pokarmowego odbywa się za pośrednictwem aminokwasów siarkowych lub siarczanów. Wydalane z moczem siarczany są odzwierciedleniem zwiększonego katabolizmu białek. Istnieją uwarunkowania genetyczne prowadzące do nieprawidłowego metabolizmu siarki. Cystynuria polega na niezdolności nerek do wydalania niektórych aminokwasów, w konsekwencji czego powstają kamienie nerkowe. Wrodzony brak oksydazy siarczynowej, odpowiedzialnej za katabolizm aminokwasów siarkowych, prowadzi do poważnych zaburzeń układu nerwowego.
Źródła siarki: