Sacharyna

Informacje podstawowe

Sacharyna jest pierwszą syntetyczną substancją słodzącą odkrytą w 1879 roku. Zyskała dużą popularnością szczególnie w okresie I i II wojny światowej ze względu na ograniczoną dostępność do naturalnego cukru oraz niski koszt wytworzenia. Siła słodząca sacharyny jest 300-500 razy większa od sacharozy. Jest to substancja bezkaloryczna. Sacharyna jest wykorzystywana do produkcji słodzików stołowych oraz napojów bezalkoholowych, owocowych, mrożonej herbaty, napojów mlecznych, dżemów, cukierków, ciastek, przypraw, sosów, lodów, deserów, gum do żucia konserw rybnych oraz czekolady. Sacharyna odznacza się długim okresem przydatności do spożycia oraz odpornością na działanie temperatur. Produkty zawierające ją w swoim składzie mogą być poddawane zamrażaniu, gotowaniu czy pieczeniu bez wpływu na walory smakowe. Sacharyna pozostawia nieco gorzki posmak, w związku z czym często jest stosowana jako składnik mieszaniny substancji słodzących. 

Rola w organizmie

  • Obniżenie kaloryczności produktów poprzez ograniczenie użycia sacharozy sprzyja redukcji dostarczanej do organizmu energii, a co za tym idzie utrzymaniu prawidłowej masy ciała, ponadto sacharyna nie stanowi pożywki dla bakterii powodujących próżnicę zębów
  • Sacharyna nie powoduje wzrostu stężenia glukozy w surowicy krwi, dzięki czemu produkty zawierające ją w swoim składzie są alternatywą dla osób chorych na cukrzycę, które nie potrafią zrezygnować ze słodkiego smaku 

Informacje dodatkowe

  • Europejska Komisja ds. Bezpieczeństwa Żywności określiła dopuszczalne dzienne pobranie tej substancji na poziomie 5 mg/kg masy ciała
  • Na liście substancji dodatkowych oznaczona jest symbolem E954
  • W badaniach prowadzonych na szczurach wykazano, iż bardzo duże dawki sacharyny mogą przyczyniać się do powstawania nowotworów pęcherza moczowego, macicy czy jajników – nie zostało to potwierdzone w dużych badaniach epidemiologicznych u ludzi spożywających dawki sacharyny uznane za bezpieczne!
  • Sacharyna nie jest metabolizowana przez organizm człowieka, jest całkowicie wydalana przez nerki