Dna moczanowa, nazywana również skazą moczanową, to zapalenie stawów spowodowane krystalizacją moczanu sodu w tkankach. Kryształy mogą odkładać się w stawach, tkankach miękkich i w narządach. Jest ściśle związana z podwyższonym stężeniem kwasu moczowego (hiperurykemia) w surowicy – powyżej 6,5 mg/dl, które wynika z zaburzeń przemiany materii. W zajętych procesem chorobowym tkankach dochodzi do gromadzenia się kryształów, a następnie formowania złogów, które wraz z upływem czasu prowadzą do nadżerek oraz niszczenia struktur kości i stawów. Kryształy kumulujące się w układzie moczowym prowadzą do powstania kamicy układu moczowego. Dna moczanowa zazwyczaj obejmuje staw śródstopno-paliczkowy, określana jest wtedy mianem podagry.
Dna moczanowa zdecydowanie częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. Zazwyczaj są to osoby około 40 roku życia. Choroba jest często towarzyszy zespołowi metabolicznemu oraz chorobom cywilizacyjnym. Jest ściśle związana z otyłością, cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym czy chorobą wieńcową. Dna moczanowa jest chorobą przewlekłą.
Można wyróżnić 4 okresy kliniczne dny moczanowej:
Do głównych objawów tego schorzenia zalicza się:
Istotną rolę w rozwoju skazy moczanowej odgrywa metabolizm puryn, które wchodzą w skład jądra komórkowego. Końcowym produktem ich rozkładu jest rozpuszczalny w wodzie kwas moczowy. Za pierwotną przyczynę rozwoju choroby uznaje się wytrącanie się kryształów moczanu sodu.
W zależności od przyczyny pojawienia się dny moczanowej wyróżnia się:
Do czynników sprzyjających pojawieniu się napadów dny moczanowej zalicza się stres fizyczny, psychiczny, nadmierne spożycie produktów o wysokiej zawartości związków purynowych i nadużywanie alkoholu.
Czynniki ryzyka dny moczanowej: