Choroba Hashimoto

Informacje podstawowe

Choroba Hashimoto jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych, przewlekłych chorób autoimmunologicznych prowadzącą do zapalenia tarczycy. Po raz pierwszy została opisana w 1912 roku, kiedy to określono ją, jako przypadek wola limfocytarnego, w którym dochodzi do intensywnego nacieku limfocytów z tworzeniem grudek chłonnych w miąższu tarczycy. Choroba Hashimoto jest najczęstszą, niejatrogenną przyczyną niedoczynności tarczycy we wszystkich grupach wiekowych. Kobiety chorują znacznie częściej niż mężczyźni. Największą zachorowalność obserwuje się wśród osób pomiędzy 35 a 50 rokiem życia. Choroba przez wiele lat może przebiegać w sposób bezobjawowy. W przebiegu choroby obserwuje się:

  • Rozlane nacieki limfocytarne tarczycy
  • Destrukcję komórek pęcherzykowych tarczycy
  • Wytwarzanie autoprzeciwciał przeciwtarczycowych skierowanych przeciw tyreoperoksydazie (anty-TPO)
  • Zmiany ekspresji mediatorów apoptozy
  • Wzmożoną proliferację tkanki włóknistej tarczycy

Miąższ nabłonkowy tarczycy ulega stopniowemu zastąpieniu przez rozrastające się i naciekające komórki układu odpornościowego. Gruczoł tarczowy u większości chorych ulega sukcesywnemu powiększeniu. Powstające wole może przybierać strukturę miękką lub odznaczać się większą spoistością. Niekiedy w jego obrębie występują również zmiany ogniskowe w postaci pojedynczych guzków.

Kluczową rolę w rozwoju niedoczynności tarczycy wśród chorych z Hashimoto odgrywają przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TPO. Wykazują one działanie cytotoksyczne oraz hamują aktywność peroksydazy tarczycowej (TPO). TPO bierze udział w przemianach jodu w gruczole tarczowym, a co za tym idzie w syntezie hormonów tarczycy. Znaczna większość pacjentów z chorobą Hashimoto ma podwyższone stężenie przeciwciał anty-TPO we krwi. Należy jednak pamiętać, że stężenie anty-TPO nie jest powiązane ze stanem czynnościowym tarczycy, ma jednak wpływ na stopień jego uszkodzenia. Warto podkreślić, iż wartość anty-TPO w pierwszym trymestrze ciąży wiąże się ze zwiększoną częstością występowania powikłań niedoczynności tarczycy zarówno u matek, jak i u dzieci. Obserwuje się szczególny wzrost ryzyka wystąpienia przemijającej wrodzonej niedoczynności tarczycy, obniżenia współczynnika inteligencji oraz zaburzeń rozwoju ruchowego dzieci. Do powikłań występujących wśród kobiet zaliczyć można samoistne poronienia, zagrożenie depresją. 

Symptomy choroby Hashimoto mogą pokrywać się z objawami niedoczynności tarczycy. Należą do nich:

  • Przyrost masy ciała mimo zmniejszonego apetytu
  • Obniżona przemiana materii
  • Zaparcia
  • Niedokrwistość
  • Zaburzenia profilu lipidowego (wzrost stężenia cholesterolu całkowitego, trójglicerydów, frakcji LDL cholesterolu, obniżenie frakcji HDL)
  • Obniżona częstość pracy serca (bradykardia)
  • Wole
  • Chroniczne zmęczenie
  • Wzmożona senność
  • Apatia, czasami depresja
  • Uczucie zimna
  • Chrypka
  • Płytki oddech
  • Sucha i blada skóra, z tendencją do rogowacenia
  • Kruche paznokcie, łamliwe i wypadające włosy
  • Związane z układem rozrodczym: długie i obfite miesiączki, cykle bez owulacji, niepłodność, w przypadku zajścia w ciążę - poronienia
  • Obniżone libido
  • Bolesna sztywność stawów i mięśni.

Przyczyny

Przyczyny rozwoju choroby Hashimoto nie są znane. Za czynniki przyczyniające się do pojawienia się choroby uważa się:

  • Genetyczne m.in. polimorfizm genu kodującego białko CTLA-42
  • Środowiskowe:
  • Nadmierne lub znacznie większe od dotychczasowego spożycie jodu
  • Infekcje wirusowe
  • Leki o działaniu immunomodulującym
  • Stres psychiczny
  • W ostatnich latach zwraca się szczególną uwagę na rolę niedoboru selenu
  • Palenie papierosów zwiększa ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy w przebiegu choroby

Rozpoznanie

Rozpoznanie choroby Hashimoto opiera się na:

  • Wywiadzie
  • Objawach klinicznych
  • Wynikach badań laboratoryjnych: stężenie w surowicy: przeciwciał anty-TPO, anty-TG, TSH, fT4, fT3, gammaglobulin
  • Badaniach ultrasonograficznych
  • Cytopatologicznych 

Leczenie

  • W przebiegu choroby Hashimoto celem leczenia nie jest przyczyna choroby, ale złagodzenie jej objawów
  • Terapia farmakologiczna opiera się na przyjmowaniu przez chorych L-tyroksyny do końca życia
  • Należy pamiętać, że składniki mineralne takie jak wapń i żelazo obniżają absorpcję L-tyroksyny, a co za tym idzie zmniejszają działanie leku
  • Lek należy przyjmować na czczo, co najmniej pół godziny przed posiłkiem
  • Coraz większą rolę w łagodzeniu objawów choroby przypisuje się również odpowiednio dobranej diecie oraz suplementacji 

Informacje dodatkowe

Choroba Hashimoto może/jest:

  • Przebiegać z niedoczynnością innych gruczołów niż tarczyca np.: nadnerczy, gruczołów rozrodczych, trzustki
  • Towarzyszyć innym schorzeniom autoimmunologicznym, takim jak: zespół Sjӧgrena, miastenia, celiakia, niedokrwistość złośliwa
  • Towarzyszyć schorzeniom chromosomalnym, takim jak: zespół Downa, Klinefeltera, Turnera
  • Czynnikiem ryzyka chłoniaka złośliwego i raka brodawkowatego