Amigdalina jest organicznym związkiem chemicznym z grupy glikozydów, występującym w nasionach licznych gatunków roślin należących do rodziny różowatych. Szczególnie wysoką zawartością amigdaliny odznaczają się nasiona moreli, śliwek, migdałów, brzoskwiń, wiśni i wielu innych. Po raz pierwszy związek ten został wyizolowany z gorzkich migdałów w 1830 roku. Stąd wywodzi się jej nazwa z łac. amygdalum-migdał. Pod wpływem enzymów obecnych w organizmie człowieka amigdalina ulega hydrolizie do glukozy, aldehydu benzoesowego i cyjanowodoru. Spożywanie nasion wyłuskanych z pestek może powodować ciężkie zatrucia spowodowane przyjęciem wysokich dawek cyjanowodoru. Związek ten zaburza procesy oddychania komórkowego, co skutkuje nieprawidłową pracą układu nerwowego. Amigdalina zyskała popularność w latach 20 XX wieku kiedy to ogłoszona została teoria, iż związek ten może być skutecznym lekiem na raka. Pojawiły się jednak informacje mówiące o tym, że jest ona zbyt toksyczna do stosowania u ludzi. W związku z tym opracowana została mniej szkodliwa pochodna amigdaliny, na bazie której produkowano preparat o nazwie Laetrile. Produkt ten został wycofany z rynku przez Amerykańską Agencję Żywności i Leków ze względu na wysokie ryzyko zatrucia cyjankiem i brak dowodów na skuteczność działania amigdaliny. W niektórych krajach związek ten jest stosowany zarówno w leczeniu jak i profilaktyce chorób nowotworowych. Zwolennicy tej terapii uważają, iż działanie cyjanowodoru w organizmie człowieka ogranicza się jedynie do komórek nowotworowych ze względu na obecność w nich enzymu beta-glukozydazy, który powoduje uwolnienie cyjanowodoru oraz aldehydu benzoesowego do wnętrza tylko tych komórek. W zdrowych komórkach organizmu występuje natomiast enzym rodanaza, który hamuje wydzielanie cyjanowodoru. Ponadto amigdalina powinna łagodzić dolegliwości bólowe. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż według badań zawartość beta-glukozydazy w komórkach nowotworowych jest niewielka. Wchłanianie amigdaliny oraz jej pochodnych z przewodu pokarmowego jest ograniczone, dlatego też dotarcie tego związku z formie niezmienionej do komórki nowotworowej jest znikome. Warto podkreślić, że do tej pory w żadnych badaniach nie została potwierdzona przeciwnowotworowa aktywność amigdaliny. Nie wykazano, aby miała ona wpływ na zmniejszenie się guzów nowotworowych, wydłużenie czasu przeżycia czy złagodzenie objawów choroby. Natomiast stosowanie wysokich dawek amigdaliny, szczególnie w połączeniu z witaminą C, może prowadzić do poważnych zatruć. Mieszanina naturalnej amigdaliny i jej pochodnej określana jest mianem witaminy B17.
Amigdalinę można nabyć w postaci: