Alergie pokarmowe, nietolerancje pokarmowe

Informacje podstawowe

Alergia, nazywana również uczuleniem czy nadwrażliwością, jest reakcją organizmu na alergen (bodziec). Reakcja ta jest reakcją nieprawidłową  różniącą się od normalnej reakcji organizmu na dany bodziec. Dochodzi do niej, gdy organizm uczulił się na dany czynnik i go nie toleruje, a to uruchamia reakcję ze strony układu immunologicznego organizmu i prowadzi do występowania różnych objawów klinicznych.

Rodzaje alergii:

  • alergia pokarmowa
  • alergia wziewna - na pyłki roślinne i/lub na roztocza znajdujące się w kurzu domowym
  • alergia kontaktowa.

Definicja

Alergia pokarmowa

Alergia pokarmowa jest reakcją organizmu pojawiającą się po spożyciu pokarmów lub zawartych w nich dodatków do żywności. Objawy kliniczne wynikają z nieprawidłowych mechanizmów układu odpornościowego organizmu, który w kontakcie z alergenem wytwarza swoiste przeciwciała.

Nietolerancja pokarmowa 

Nietolerancja pokarmowa  jest reakcją organizmu pojawiającą się po spożyciu pokarmów, jednak nie ma podłoża immunologicznego. Objawy kliniczne wynikają z zaburzonych procesów enzymatycznych zachodzących w jelicie cienkim.

Przyczyny

Najczęstsze alergeny pokarmowe to:

  • białko jaja
  • mleko i jego przetwory
  • ryby
  • orzechy
  • mięso: wieprzowina, kurczaki
  • alergeny pochodzenia roślinnego: mąka, owoce cytrusowe, kakao i czekolada, pomidory, truskawki

Klasyfikacja

Reakcja alergiczna może mieć charakter wczesny lub późny. Aby doszło do powstania odczynu alergicznego, musi dojść do reakcji alergicznej, a ta  powstaje po przynajmniej dwukrotnym kontakcie z alergenem. Przy pierwszym kontakcie dochodzi do uczulenia organizmu. Wytwarzają się swoiste przeciwciała (immunoglobuliny), uruchomione zostają złożone mechanizmy na poziomie komórkowym. Reakcja alergiczna ujawni się dopiero przy następnym kontakcie z alergenem. 

Reakcja alergiczna o charakterze wczesnym

Odpowiedź wczesna (natychmiastowa – typ I alergii) ma miejsce w ciągu kilku – kilkunastu minut po kontakcie z alergenem. Za ten typ alergii odpowiadają przeciwciała IgE , ale także uczestniczą w niej komórki tuczne i bazofile. W wyniku reakcji alergicznej tworzą się kompleksy IgE – antygen z komórkami tucznymi oraz bazofilami. Dochodzi do uwolnienia mediatorów przyczyniających się do wystąpienia reakcji alergicznej (histamina, leukotrieny). Pojawiają się reakcje alergiczne z ostrym przebiegiem:

  • bóle brzucha
  • nudności, wymioty
  • biegunka
  • pokrzywka
  • obrzęk naczynioruchowy
  • katar
  • anafilaksje.

Objawy mijają po około 1 -3  godzin. Przy narażeniu na duże dawki alergenu może mieć miejsce także druga faza reakcji alergicznej wczesnej. Objawy pojawiają się po 6-8 godzinach i utrzymują się przez 12-24 godziny. Mogą pojawić się zmiany o charakterze obrzęku na skórze, w błonie śluzowej nosa lub oskrzeli.

Reakcja alergiczna o charakterze późnym

Reakcja alergiczna późna (komórkowa) jest reakcją IgE-niezależną, a zależną od limfocytów T. W jej wyniku dochodzi do wydzielania licznych mediatorów (cytokin, enzymów, komórek), które prowadzą do zmian zapalnych w obrębie przewodu pokarmowego (m. in.: zapalenie jelita grubego, zapalenie odbytnicy, zapalenie jelit).

Objawy pojawiają się po kilku godzinach od spożycia pokarmu, a ich maksymalne nasilenie może mieć miejsce nawet po dobie lub dwóch od kontaktu z alergenem i często nie jest kojarzona z czynnikami żywieniowymi.

Rozpoznanie

Objawy alergii pokarmowej mogą być bardzo różne i mogą dotyczyć reakcji ze strony:

  • skóry
  • pokrzywka (obrzęk naczynioruchowy)
  • atopowe zapalenie skóry
  • choroby skóry przebiegające z suchością, świądem
  • układu pokarmowego
  • obrzek i swedzenie warg
  • bóle brzucha
  • kolka
  • nudności, wymioty
  • biegunka lub zaparcia
  • nieprawidłowe przyrosty masy ciała
  • układu oddechowego
  • nawracające infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych
  • katar lub stale zatkany nos
  • obrzęk krtani
  • kaszel
  • zapalenia uszu
  • astma oskrzelowa
  • układu nerwowego:
  • pobudzenie
  • rozdrażnienie
  • bóle głowy, często migrena
  • zaburzenia snu
  • całego organizmu: wstrząs anafilaktyczny.

Diagnostyka

Diagnostyka alergii pokarmowej jest trudna, ponieważ jest to reakcja bardzo złożona. Brakuje prostych testów diagnostycznych. Podstawę diagnozowania stanowi wywiad o przebiegu choroby oraz wywiad żywieniowy.

Stosuje się także metody diagnostyczne takie jak:

  • testy skórne
  • oznaczanie poziomu przeciwciał
  • próba prowokacyjna
  • testy polegające na uwalnianiu histaminy z bazofilii lub mastocytów
  • biopsja jelita.

Konsekwencje

Alergie pokarmowe sprzyjają występowaniu

  • stanów zapalnych w jamie ustnej (afty)
  • stanów zapalnych przełyku, jelit
  • ostremu oraz przewlekłemu zapaleniu błony śluzowej żołądka
  • zanikowi kosmków jelitowych
  • chorobie refluksowej
  • celiakii
  • reumatoidalnemu zapaleniu stawów

Postępowanie dietetyczne

  • Pacjenci z powodu alergii lub nietolerancji pokarmowej na określone składniki zawarte w żywności muszą przestrzegać diety eliminacyjnej, która powinni otrzymać od dietetyka lub lekarza prowadzącego.
     
  • Dieta eliminacyjna polega na tym, że wyklucza się z diety czasowo lub na stałe produkt lub rodzinę konkretnych produktów żywnościowych, które są odpowiedzialne za wywoływanie reakcji alergiczne. Ten rodzaj diety stosuje się w celach diagnostycznych lub leczniczych. Diety eliminacyjne należy prowadzić pod okiem specjalistów, gdyż wyeliminowanie pewnych grup produktów może powodować poważne niedobory ważnych składników odżywczych.
     
  • Dieta w przypadku alergii czy nietolerancji pokarmowych powinna być ustalana indywidualnie dla każdego pacjenta. Należy prowadzić ją pod kontrolą lekarza i dietetyka. Z diety należy wykluczyć te produkty, których spożywanie wiąże się występowaniem reakcji alergicznej. W codziennym stosowaniu diety eliminacyjnej należy unikać produktów przetworzonych, które mogą zawierać ukryte alergeny. Dlatego ważna jest edukacja pacjentów pod kątem analizy składów produktów umieszczonych na etykietach. Dieta eliminacyjna może być prowadzona bezpiecznie przez bardzo długi czas, jednak w momencie kiedy nie obserwuje się poprawy stanu pacjenta należy włączyć leczenie farmakologiczne.